#35

Niepewnym krokiem weszłam do szatni, w której momentalnie zrobiło się cicho. Wszystkie pary oczu, skierowane były na mnie. Nie powiem, ale czułam się troszkę dziwnie..
- Cześć - przywitałam się cicho.
- A tak! Witamy w naszej klasie - i tutaj doznałam największego szoku. Jako pierwsza odezwała się do mnie Gośka! Tak, ta sama! - jeżeli miałabyś problem w znalezieniu jakiejś sali lub po prostu chciałabyś pogadać, to wal prosto z mostu - uśmiechnęła się.
- Dzięki - odwzajemniłam gest i zaczęłam się przebierać. Wyszłam z szatni jako pierwsza.
Wolnym krokiem zmierzałam w kierunku hali i rozmyślałam nad zachowaniem Gośki. Wiem, że tamta Gosia była tylko wytworem mojej wyobraźni, ale jakoś tak dziwnie mi teraz.. Zupełnie inaczej.
W rogu sali zauważyłam Rudego. Rozmawiał z Bartkiem i Fabianem. Podeszłam do niego i wtuliłam się w jego plecy.
- Boże, Kuba. Ja tu zwariuję - jęknęłam mu do ucha - wszystko jest zupełnie inne!
- Uuuu, widzę, że Kuba wyrwał laskę - zaśmiał się Fabian.
- To moja przyjaciółka baranie - warknął na niego - co się dzieje? - zapytał przesuwając mnie do przodu tak, żebym stała z nim twarzą w twarz.
- Nie tutaj.. - spojrzałam znacząco na Bartka i Fabiana.
- No proszę, sekreciki się ma - zaśmiał się ten pierwszy.
W tym momencie na halę weszła Gośka. Podeszła do nas uśmiechnięta.
- Co tam? - zapytała przytulając się do Kurka. Myślałam, że oczy wyjdą mi z orbit.
- Skoro już tu jesteś.. - zaczął przyjmujący, odgarniając jej włosy za ucho - może poszłabyś ze mną na ten cały bal ?
- Mówiłem - wyszeptał mi do ucha rozbawiony Kuba.
- Z przyjemnością - ucałowała jego policzek - jak dobrze pamiętam, to masz na imie Weronika? - spojrzała na mnie.
- Tak, ale wolę, jak mówią na mnie Nika - uśmiechnęłam się nieśmiało.
- A więc Nika, pomyślałyśmy z dziewczynami, żeby zrobić dzisiaj jakąś luźną lekcję. Co powiesz na taniec?
- Ale ja nie bardzo umiem..
Kuba spiorunował mnie spojrzeniem.
- Nieładnie kłamać - dźgnął mnie w bok - żebyście widzieli, jak ona tańczy!
- Jarosz kurwa no! - oburzyłam się.
- No proszę - zaśmiał się Bartosz - nawet nie jest taka cichutka i nieśmiała, na jaką wygląda. Zatańcz nam coś - uśmiechnął się do mnie.
Westchnęłam lekko podirytowana. Wzięłam do ręki telefon, włączyłam piosenkę i wykonałam układ, dzięki któremu wygrałam konkurs tańca, który w rzeczywistości się nie odbył. Kiedy skończyłam tańczyć, spojrzałam na nich, oddychając głęboko.
- Jejku - Gośka patrzyła na mnie jak zaczarowana.
- To było.. - Kurek też nie krył zdziwienia.
- Taka spokojniutka, a taka rozciągnięta.. - Fabian spojrzał na mnie zdezorientowany.
- Mówiłem - zaśmiał się Kuba, przygarniając mnie do siebie.

Maj

Szłam korytarzem, kiedy ktoś na mnie wpadł. Nie zdziwił mnie jego ponadprzeciętny wzrost. W końcu tutaj to normalne.
- Nic ci się nie stało? - podał mi rękę i pomógł wstać.
- Raczej nie - zaśmiałam się.
- Przepraszam,  zamyśliłem się - posłał mi lekki uśmiech.
- Winiar, przypominam ci, że masz żonę i dzieci! - doszedł do nas głos z drugiego końca korytarza. Spojrzałam w tamtą stronę i ujrzałam całą reprezentację. Przeniosłam zdezorientowane spojrzenie na mojego towarzysza.
- Zaczynamy przygotowania do Kwalifikacji do Mistrzostw Europy. Na razie szeroki skład, później część się wykruszy - uśmiechnął się.
- To wiele wyjaśnia - zaśmiałam się - przepraszam, ale muszę wracać na zajęcia.
Strasznie miły człowiek z tego Winiara.
Weszłam do klasy i zajęłam swoje miejsce. Kilka następnych lekcji minęło mi strasznie szybko. Nadszedł czas na wf. Przed zajęciami, okazało się, że będziemy przyglądać się treningowi siatkarzy. Usiadłam więc na trybunach, między Bartkiem, a Kubą i obserwowałam grę siatkarzy. Naglę drzwi do hali się otworzyły.
- Włodarczyk do cholery, o której zaczynamy trening?! - krzyknął zdenerwowany Antiga.
- Przepraszam trenerze - stanął na boku i zaczął się rozciągać. Wpatrywałam się w niego niedowierzając. Serce zaczęło bić milion razy na minutę, a oddech stał się ciężki. Kiedy nasze spojrzenia się skrzyżowały, poczułam jak na policzki wpływają mi rumieńce.
- Świetnie - wyszeptałam, spuszczając głowę.

_________________________________
Wróciłam :D  Z góry przepraszam, za to coś na górze, ale na ten moment nie jestem w stanie napisać nic lepszego.
Nigdy w życiu bym nie powiedziała, że w tak krótkim czasie, można nawiązać tyle świetnych znajomości! Dziękuję całej ekipie z Krużlowej <3 dziękuję za wczorajsze spotkanie <3 i oby takich więcej! :D
Mam tyle zaległości na Waszych blogach, że sama nie wiem, kiedy to nadrobię -.-
postaram się to zrobić w najbliższym czasie.. Mam nadzieję, że mnie rozumiecie ;)
Pozdrawiam ;*