#39

Siedziałam na korytarzu, ze słuchawkami w uszach i myślałam. Od czasu Dnia Absolwenta między mną a Kubą coś sie zmieniło. Przynajmniej w moich odczuciach.. Może się mylę, ale wydaje mi się, że Rudy oczekuje ode mnie czegoś więcej niż tylko przyjaźni. Tylko pytanie, czy ja też tego chcę? A może tylko tak mi się wydaje?
Tak, to pewnie to drugie.
Z rozmyślań wyrwało mnie delikatne stukanie w ramię. Uniosłam głowę do góry i ujrzałam Bartka i Gośkę.
- Co jest? - dosiedli się do mnie.
- A co ma być? - uniosłam do góry jedną brew.
- No przecież na pierwsz rzut oka widać, że coś jest nie tak.
- Wszystko jest okej. Po prostu muszę sobie coś przemyśleć - westchnęłam i wyszłam z internatu. Usiadłam na jednej z ławek i znów pogrążyłam się w swoich rozmyślaniach. Zamknęłam oczy i wystawiłam twarz ku słońcu. W pewnym momencie poczułam, jak ktoś przytula mnie od tyłu. Do moich nozdrzy doszedł dziwnie znajomy zapach perfum.
- Co się dzieje? - zapytał, wyjmując mi słuchawki  z uszu.
- Niech zgadnę, Gośka i Bartek cię nasłali? - prychnęłam. Usiadł obok mnie i uważnie obserwował moje ruchy - dajcie wy mi wszyscy święty spokój - naskoczyłam na niego.
- My się po prostu o ciebie martwimy - westchnął.
- Nie potrzebnie, bo nie ma o co - warknęłam. Wstałam z ławki i wolnym krokiem ruszyłam w stronę internatu. Weszłam do pokoju, przebrałam się i postanowiłam wybrać się na spacer po Spale. Doszłam do Karczmy i doznałam szoku. Przy jednym ze stolików siedziała Gośka, razem z chłopakami. Zaczęli wołać, żeby się do nich przysiadła, jednak usiadłam przy pierwszym wolnym stoliku.
- Można? - uniosłam głowę i zobaczyłam nad sobą jakiegoś chłopaka.
- Tak, proszę - uśmiechnęłam się lekko. Trzeba przyznać, że był całkiem przystojny.
- Czemu taka dziewczyna siedzi tutaj sama? - usiadł na przecziwko.
- Czasem potrzeba trochę spokoju i samotności - uśmiechnęłam się.
- Arek - wystawił rękę w moją stronę.
- Weronika, ale znajomi wołają na mnie Nika - uścisnęłam jego dłoń.
- Chodzisz tu do szkoły?
- SMS Spała - zaśmiałam się.
Dzięki Arkowi, rozluźniłam się troszeczkę. Wymieniliśmy się numerami telefonów. Na pożegnanie dostałam od niego buziaka w policzek. Odprowadziłam go wzrokiem, po czym skierowałam się w stronę internatu. Dobra, może i jest starszy o 4 lata, ale wydaje się całkiem normalny.
- Możesz mi powiedzieć, co to było? - obok mnie, jak spod ziemi wyrósł Kuba.
- O co ci chodzi? - zapytałam zdziwiona.
- Co to był za koleś?
- Arek? Moj nowy znajomy.
- A czyli my ci już nie wystarczamy tak? - spojrzał na mnie oburzony.
- Wiesz co? Nigdy bym nie pomyślała, że jesteś tak cholernym egoistom. Chyba mam prawo mieć innych znajomych poza tobą, Bartkiem i Gośką. Nie zabronisz mi tego! Dosyć mam już tego, że wiecznie mnie ogarniczacie! A teraz przepraszam, ale telefon mi dzwoni - zirytowana spojrzałam na wyświetlacz i odebrałam połączenie - no cześć Arek - ukradkiem spojrzałam na Kubę. Kopnął niczemu winny kamyk i przyspieszył.

Przez kilka następnych dni wcale nie było lepiej. Wręcz przeciwnie. Głupie docinki ze strony Kuby słyszałam na każdym kroku.
- Czekasz na tego lovelasa? - prychnął, kiedy stałam przed internatem.
- Daruj sobie - wywróciłam oczami.
W tym momencie pod internat podjechał samochód. Kierowca zgasił silnik i chwilę później opuścił auto.
- Cześć - podszedł do mnie z uśmiechem na ustach i dał mi całusa w policzek - chodź - spłótł nasze dłonie i pociągnął w stronę samochodu.
- Tylko później nie przychodź cała zapłakana, kiedy okaże się, że to kolejny dupek - krzyknął za nami Kuba i zniknął za drzwiami internatu.
- Kretyn - mruknęłam, wsiadając do auta.
_______________________________
Macie złego, zazdrosnego Kubę :D
Wiem, że spodziewałyście się czegoś lepszego..
Przepraszam ;x