#18

- Jak Boga kocham, zrobię mu krzywdę! - krzyczę.
- Nie Bartek. Sama muszę sobie z tym poradzić.
- Ale Nika..
- Nie. - mówi ocierając łzy.


Oczywiście postawiła na swoim. Poza kilkoma "rozmowami" z tym kretynem do niczego więcej nie doszło. Miałem ochotę wydrapać mu oczy, nakopać do dupy, a najlepiej wysłać w kosmos. Byle jak najdalej od Weroniki.
W sumie, ze mną można by zrobić dokładnie to samo.. Do tej pory nie porozmawiałem z blondynką na temat zakładu.. I coś mi się wydaje, że teraz nie jest to najlepszy moment na takie tematy.. Sam nie wiem.

~*~

- Może się przejdziemy ?

- Przepraszam cię, ale mam próbę.. - wzdycham zrezygnowana. Po raz kolejny musiałam mu odmówić. A to wszystko przez ten konkurs..

- Może pójdę z tobą?

- Bartek cholera jasna no! Mówiłam przecież, że sama się z tym uporam i to zrobię. A poza tym, dzisiaj przychodzi dyrektor.

- Mówisz, że wujek Igor się pojawi ? - wyszczerzył się - on nie będzie miał nic przeciwko, żeby jego ulubiony chrześniak posiedział obok niego - zaśmiał się.

- Rób co chcesz. Tylko żebym później kłopotów przez ciebie nie miała - westchnęłam.

- Bartek? Co ty tu robisz? - zapytał dyrektor, widząc Kurka w drzwiach.

- Przyszedłem popatrzyć - wyszczerzył się. Spojrzał na mnie i wolnym krokiem szedł w moją stronę.

- Powodzenia - powiedział cicho i pocałował w policzek. Usiadł obok dyrektora.

- Możemy zaczynać ? - zapytał pan Kowalski po krótkiej wymianie zdań z Bartkiem.

- Jasne - uśmiechnęłam się. Z głośników popłynęła muzyka. Po chwili wykonywałam już pierwsze kroki układu.

- I to ma być niby układ na konkurs? - prychnęła stojąca w drzwiach Gośka.

- A co ci się w nim nie podoba ? - zapytał jak zwykle spokojny i opanowany dyrektor.

- Nie no... układ jest całkiem niezły, ale Weronika.. - spojrzała na mnie - ona się do tego nie nadaje.

- Wiesz, jak chcesz to też możesz spróbować swoich sił - uśmiechnął się do niej zachęcająco.

- Na prawdę? Oczywiście, że chcę!

No to zapowiada się ciekawie.. Zamiast międzyszkolnego, będzie konkurs wewnątrzszkolny.. Wzdycham lekko i z politowaniem kręcę głową..

~*~

- No proszę. Nie podejrzewałbym, że wasze relacje będą aż tak bliskie - zaśmiał się wujek.

- Wiesz, czasem nie jesteśmy przewidzieć wszystkiego.

- Możemy zaczynać? - uśmiechnął się do niej. Chwilę później blondynka była w swoim własnym świecie. Jej ruchy były idealne. Wszystko dopracowane w najmniejszym szczególe. Uśmiechnąłem się do siebie. I znowu naszły mnie te cholerne wyrzuty sumienia.. Postanowiłem z nią jak najszybciej porozmawiać o wszystkim..

___________________________________________

Przepraszam..



To nie powinno nigdy ujrzeć światła dziennego..

Korzystając z okazji ( bo pewnie dodam coś dopiero po świętach.. ) chciałabym życzyć Wam wesołych Świąt ;)