#13

Właśnie trwa lekcja wf. Po raz kolejny muszę ćwiczyć z chłopcami. Szczerze mówiąc, teraz jakoś mi to nie przeszkadza. Siedzę na parkiecie między Kubą i Bartkiem i rozciągam się. Oczywiście, jeśli wybuchanie co kilka sekund niepohamowanym śmiechem, można tak nazwać.
- Nika.. Bo ja mam do Ciebie takie pytanie.. - wypalił nagle Bartek. Nie powiem, że nie, ale trochę się przestraszyłam..
- Mam się zacząć bać..? - z zaciekawieniem przyglądałam się jak brunet stara się powiedzieć cokolwiek.
- Tak.. Nie.. To znaczy.. - wzdycha lekko - nie wiem - patrzę z rozbawieniem na jego zakłopotanie.
- spokojnie Bartuś, oddychaj - uśmiecham się do niego zachęcająco..
- To ja was zostawię - Rudy puszcza mi oczko, klepie w ramię swojego przyjaciela i odchodzi. Przysuwam się bliżej Bartka i uderzam go lekko łokciem w żebra.
- No błagam cię, nie mów mi, że się wstydzisz - patrzy na mnie z zakłopotaniem - chodź no tu.
- No przecież.. - przyciągam go do siebie za koszulkę i chcę pocałować w policzek. Bartek miał chyba inny pomysł, bo przekręcił w moją stronę głowę, przez co trafiłam centralnie w jego usta.
- To tak na zachętę - uśmiecham się speszona. Czuję jak na moich policzkach pojawiają się rumieńce.
- dobra Bartek dasz radę - mówi sam do siebie, przecierając twarz ręką - wiesz, że w sobotę mamy bal na zakończenie sezonu.. ?
- Jasne, przecież wszyscy mówią tylko o tym.
- Chciałbym zapytać, czy nie poszłabyś na niego ze mną..? - na jego twarzy widać lekką ulgę.
- Ja.. ? Dlaczego ja? - otwierasz oczy ze zdziwienia.
- No nie daj się prosić - składa ręce jak do modlitwy.
- Bartek.. nie sądzę, żeby to był dobry pomysł.. - idiotka! miałaś się zgodzić..
- Mam cię prosić na kolanach? Nie ma problemu - klęka na oba kolana, czym zwraca uwagę wszystkich osób na sali.
- Bartek, kretynie usiądź - mówisz przez zaciśnięte zęby.
- Nie usiądę dopóki się nie zgodzisz.
- Dobra, pójdę z tobą na ten bal, ale usiądź już sobie, bo zaraz ci przywalę
- Boże, Nika kocham cię! - krzyczy jak małe dziecko. Patrzę na niego z szeroko otwartymi oczami - yyy.. to znaczy ten..
- Nieważne.. - wstaje i wychodzę z sali. Czy on właśnie powiedział, że mnie kocha? Nie.. pewnie mi się przesłyszało.
- Co ty sobie wyobrażasz?! - dochodzi do mnie głos naszej klasowej "plastik fantastic" , czytaj Gośki.
- Chyba nie bardzo wiem, o co ci chodzi.
- Dopóki się tutaj nie zjawiłaś wszystko  szło po  mojej myśli! Bartek był praktycznie mój, ale nie. Musiała się pojawić taka sierota, co nawet matki nie ma i wszystko zepsuć! Jesteś zerem! Pokażę ci jeszcze, gdzie jest twoje miejsce, bo na pewno nie tutaj! - przechodząc obok zdzieliła mnie w ramię. Wróciła na halę, a ja stałam i nie wiedziałam, co ze sobą zrobić. Oparłam się o chłodną ścianę i zjechałam do parteru. Podciągnęłam nogi pod brodę i zaczęłam płakać. Zabolało. Zabolało jak cholera. Jakim prawem ktoś, kto tak na prawdę nic o tobie nie wie, może mówić takie rzeczy?
- Nika chodź, bo zaczynamy grać - w drzwiach pojawiła się ruda czupryna Kuby - Boże, co się stało? - podbiegł do mnie i przytulił mnie.
- Idź grać, chce być sama - otarłam policzki - jak możesz to powiedz, że źle się czułam i poszłam do siebie - wstałam ze spuszczoną głową i mokrymi policzkami skierowałam się w stronę pokoju.
- Weronika! Co się stało? - dogonił mnie.
- Nic Kubuś, proszę cię, nie teraz - pociągnęłam nosem.
- Nie myśl, że wywiniesz się od tej rozmowy - przytulił mnie mocno - nie pozwolę, żeby ktoś cię skrzywdził, jasne? - podnosi mój podbródek i ociera łzy z policzków - trzymaj się mała. Przyjdę zaraz po treningu - całuje moje czoło i odchodzi.


Nie wiem, ile tu już leżę. Teoretycznie powinnam iść na lekcje, ale nie mam siły nawet się przebrać.
Nie płaczę już. Nie warto. Jednak cały czas brzęczą mi w uszach słowa Gośki. Patrzę bezsensownie w sufit. Nagle do pokoju wpada Kuba z Bartkiem. Ten drugi niesie moje rzeczy. Nie patrzę na nich. Bartek klęka przy moim łóżku i głaszcze mnie po policzku.
- Co się dzieje? - pyta cicho.
- Nika, musisz nam powiedzieć. Martwimy się o ciebie - Kuba znajdujący się po drugiej stronie łóżka ściska lekko moją dłoń. Siadam, opierając się o ścianę. Podciągam nogi pod brodę i opieram głowę o kolana.
- Komu mam obić mordę? - uśmiecham się lekko na te słowa.
- Nikomu Bartuś. Chyba, że chcesz, żeby później rzuciła się na ciebie, bo złamałeś jej paznokieć.
- Gośka? - pyta retorycznie Jarosz. Kiwam twierdząco głową.
- Co ci powiedziała ta kretynka ? - wzdycham lekko.

~*~

- W zasadzie to nic takiego..

- Płakałaś przez nią, więc nie wkręcaj mi tu, że to nic - siadam koło niej i przytulam ją mocno. Nie protestuje. Wręcz przeciwnie. Wtula się mocniej we mnie.

-Nika.. - wzdycha Jarski.

- No dobra - wywróciła oczami - najpierw miała wyrzuty o to, że zabrałam jej Bartka, a później stwierdziła, że jestem sierotą bez matki, kompletnym zerem i że postara się pokazać mi, gdzie jest moje miejsce - zamurowało mnie.

- No tak, bo Kurek to jest rzecz, żeby był czyjś - wywrócił oczami Kuba.

- Ale to już nawet nie o to chodzi - jęknęła. Po jej policzkach zaczęły lecieć łzy - ona ma wszystko. Kochającą rodzinę, obojga rodziców, a ja? ja mam tylko was. Ojciec się mną od dawna nie interesuje, mama nie żyje, dziadkowie tak samo - przytuliłem ją mocniej do siebie.

- Musisz jej teraz pokazać, co jest najważniejsze w życiu. Może w końcu to doceni i kiedyś będzie ci a to dziękować.

- Czym ja sobie zasłużyłam na takich przyjaciół?

- Przestań, bo się zawstydzę - Jarosz przeczesał teatralnie włosy ręką.

-  Dziękuję, że jesteście - uśmiecha się, po czym oby dwaj dostajemy całusy w policzki.

- To co, zbiorowy przytulasek? - nie odpowiadamy, tylko rzucamy się na Rudzielca.

- Jesteście najlepsi - uśmiecha się.

W tym momencie zdaję sobie sprawę, że nie chce jej skrzywdzić. Nie wycofam się jednak z zakładu. Po prostu go przegram i wezmę wszystko na klatę. Nie mógłbym skrzywdzić Weroniki. Za dużo przeszła w życiu, żeby tak po prostu się nią bawić.

________________________________________

Tak jak obiecałam, dodaję ;)

Ciut dłuższy niż ostatnio. Mam nadzieję, że się podoba ;p

Skra odpada z Pucharu Polski.. Szkoda..

Gratulacje dla Zaksy i Jastrzębia. ;)

Pozdrawiam <3

Czytasz=Komentujesz=Motywujesz ;*